ถ้าคิดว่าตัวเองประสบความสำเร็จ เมื่อนั้นเราจะหยุดพัฒนา จงลงมือทำ และเดินหน้าต่อไป ….. คุณพงศ์ภัทร เอื้อสังคมเศรษฐ์

เล่าเรื่องการทำงาน และสิ่งที่ได้เรียนรู้

ตอนที่เรียนที่คณะตอนนั้นก็อยู่ช่วงปี 4 แล้วก็กำลังจะต้องหาสถานที่ฝึกงาน ตอนนั้นก็มีความตั้งใจที่อยากไปฝึกงานต่างประเทศ ก็หาสตูดิโอต่าง ๆ ตามแมกกาซีนสถาปัตยกรรมดีไซน์ แล้วเราไปเจอสตูดิโอหนึ่งที่เราอยากไปฝึกงานมากคือ บริษัทที่สิงคโปร์ เป็นบริษัทที่ทำงานเกี่ยวกับ Tropical Design ซึ่งตอนนั้นเราค่อนข้างสนใจเรื่องงาน Tropical ก็เลยได้รับการตอบรับแล้วก็ได้ไปฝึกงานที่นั่นประมาณ 4 เดือน จนผมก็ได้มีโอกาสรู้จักพี่คนหนึ่ง จึงถูกชวนไปอยู่บริษัทฝรั่งที่หนึ่งที่มีเจ้านายอยู่ที่นิวยอร์ก ได้ทำงานอยู่ประมาณเกือบสิบปี แต่ว่าเบสอยู่ที่เมืองไทย ดังนั้น การทำงานผมก็จะค่อนข้างได้หลายวัฒนธรรมมากเลย ซึ่งมันก็ถือว่าได้เรียนรู้ค่อนข้างเยอะ หลังจากนั้นผมทำงานได้ประมาณ 12 – 13 ปี เริ่มเรียกตัวเองว่าเป็นสถาปนิกได้เต็มตัวแล้ว เพราะว่าสถาปนิกจะค่อนข้างใช้ความรู้ในเรื่องของกฎหมายอยู่มาก ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงต้องเรียน 5 ปี  หลังจากนั้นตัดสินใจเปิดสตูดิโอตัวเองได้ประมาณ 6 ปีที่แล้ว แล้วก็เลือกที่จะทำงานบ้านพักอาศัยส่วนตัว เพราะว่าพอเราได้เรียนรู้ทุก ๆ สเกล ก็เลยค่อนข้างจะรู้สึกว่าการทำงานบ้านพักอาศัยมันค่อนข้าง Touch กับผู้คน

เคล็ดลับในการทำงานให้ประสบความสำเร็จ    

ตัวผมเองไม่ได้เรียกว่าตัวเองประสบความสำเร็จ ผมจะห้ามให้ตัวเองคิดว่าประสบความสำเร็จ เพราะว่าถ้าเราคิดว่าเราประสบความสำเร็จ เมื่อนั้นเราจะหยุดพัฒนา อันนี้คือสิ่งแรกที่เราพยายามเตือนตัวเองตลอด แต่ว่าผมคิดว่า ผมเป็นสายลงมือทำ ก็คือเหมือนกับเราทำงาน เราก็รู้สึกว่าการฝึกฝนเยอะ ๆ จะทำให้เราได้เรียนรู้เยอะขึ้น แล้วประสบการณ์ในการทำงานมันก็หล่อหลอมเรา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการประชุม เรื่องของการเจรจาคุย เพราะจริง ๆ แล้วสถาปนิกไม่ได้เป็นเรื่องออกแบบอย่างเดียว เป็นเรื่องการที่เราต้องทำงานร่วมกับทางวิศวกร หรือแม้กระทั่งเจ้าของบ้าน และทีมต่าง ๆ ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องของการที่เราต้องใช้จิตวิทยาด้วยในวงการนี้

ฝากข้อความจาก “รุ่นพี่” ถึง “รุ่นน้อง”   

ตอนเรียนก็ผมคิดว่าผมเต็มที่กับชีวิตในวัยเรียนเป็นนักศึกษา เอ็นจอยกับกับชีวิตในสถานะตอนเราเป็นนักศึกษา แล้วก็เรียนรู้ในการอยู่กับเพื่อน เรียนรู้และรับมือในการคุยกับอาจารย์ สื่อสารกับอาจารย์ให้ได้ จริง ๆ ถ้ามีเวลาทำกิจกรรมด้วยก็จะดีมาก เพราะว่าการทำกิจกรรมทำให้เราได้ทักษะอื่น ๆ ที่จำเป็นต่่อการทำงานในอนาคต เพราะตอนทำงานเราอาจเจอวิธีคิดอีกแบบหนึ่ง ซึ่งอันนี้คือสิ่งที่เราต้องปรับตัว ผมว่าการปรับตัวสำคัญมาก ส่วนการเรื่องเรียนต่อ หรือการทำงานในเมืองไทย ในเมืองนอก อันนี้ผมว่ามันเป็นเรื่องของ Mindset ของแต่ละคน บางคนก็อยากจะศึกษาการทำงานในเมืองไทยก่อน ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ดี ถ้าคุณวางแผนอนาคตว่าคุณจะกลับมาทำงานในเมืองไทย แต่ถ้าคุณมีโอกาส หรือคุณผลักดันตัวเองได้ไปอยู่ในต่างประเทศ ซึ่งผมว่าเป็นเรื่องดีมาก เพราะว่ามันจะเปิดโลกทำให้เราเข้าใจว่าสถานการณ์ข้างนอกเป็นอย่างไร ก็อยากจะแนะนำให้รู้ก่อนว่าชอบอะไรด้วย อยากให้ทุกคนได้เจอทางที่ชอบ และได้ทำสิ่งนั้นอย่างมีความสุข