ในอนาคต เราไม่รู้ว่าเราจะเจอกับอะไร เพราะฉะนั้น “การเรียนให้เข้าใจอย่างลึกซึ้ง” จะเป็น “คลังความรู้ของเราสู่ความสำเร็จ” …..คุณดารารัตน์ เปียถนอม

‘แนะนำตัว “รุ่นพี่”

สวัสดีค่ะ พี่ “ดารารัตน์ เปียถนอม” เป็นนักศึกษาเก่า คณะวิทยาศาสตร์ ภาควิชาจุลชีววิทยา รหัส 30 จบปี 2534 เป็นไมโครรุ่น MIC 6 ปัจจุบันเป็นกรรมการผู้จัดการ บริษัท Sipso Tropical Drink จำกัด เป็นบริษัทของตัวเอง ก่อตั้งมาประมาณ 16 ปี ผลิตสินค้าทางด้านอาหารกระป๋อง และส่งออกต่างประเทศค่ะ

ความทรงจำสมัยเรียนที่ “บางมด” เป็นอย่างไร

สมัยพี่เรียนบางมดปี 1 เกรดเฉลี่ยที่ได้ 2.00 คือพอดีเป๊ะ ถ้าต่ำกว่า 2.00 นี่ก็ติดโปรแล้ว เนื่องจากตอนนั้นเราเองยังปรับตัวไม่ได้ทำให้เราได้คะแนนไม่ค่อยดี อีกทั้งเราต้องเดินทางไกลต้องต่อรถประมาณสี่ต่อกว่าจะถึงบางมด และก็ต้องไป-กลับแบบนี้ทุกวัน แต่ก็คิดได้ว่าเรามาเรียนนะ ถ้าเป็นแบบนี้อยู่คงลำบาก ดั้งนั้น ก็เลยกลับมาตั้งใจจากเกรด 2.00 ขึ้นเป็น 3.5 และก็ 4.00 แล้วจบมาด้วยเกียรตินิยมอันดับ 2 ของมหาวิทยาลัย พร้อมกับได้รางวัลของมูลนิธิ ดร.แถบ นีละนิธิ สำหรับให้กับนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์ที่ได้คะแนนสูงที่สุดในรุ่น ต้องขอบคุณพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ มากเพราะเวลาที่จะไปสังสรรค์รุ่นพี่รุ่นน้องเขาก็จะผลักเราออก เพื่อให้เรากลับไปอ่านหนังสือ จนเทอมต่อไปเกรดดีขึ้นเรื่อยๆ เพราะเราสามารถปรับตัวได้

สิ่งที่ได้เรียนรู้จาก “บางมด” มาใช้ในการทำงานอย่างไร 

เริ่มแรกต้องเล่าตอนที่เริ่มทำงานตอนปี 2534 ก็ได้ไปทำงานที่แรกที่บริษัทไทยรวมสิน ในตำแหน่ง Production Supervisor หลังจากนั้นเราก็ได้ไปทำงานที่บริษัท แบรนด์ ได้ไป Set up Lab ไมโครทั้งหมด หลังจากนั้นก็ได้ไปร่วมงานกับบริษัทผลิตกะทิและน้ำมะพร้าว จึงเริ่มทำโรงงาน ปลูกโรงงาน ลงเสาเข็ม อ่านแบบและก็วาง Plant ทั้งหมด วางระบบไฟฟ้า ระบบน้ำ เครื่องจักรทุกตัวประมาณ 10 กว่าปีก็เริ่มมาทำธุรกิจของตัวเอง ตั้งบริษัท “Sipso Tropical Drink”  วิชาที่เราเรียนที่บางมดทั้งหมดในช่วง 4 ปีจากภาควิชาจุลชีววิทยา ได้ใช้ทุกวิชาที่เรียนบวกกับอ่านหนังสือหาความรู้เพิ่มเติมเพื่อมาใช้ในการสร้างโรงงาน 1 โรงงาน ณ ปัจจุบัน บริษัท Sipso ก็มีอายุประมาณ 17 ปี และมีสินค้าใหม่ๆ เกิดขึ้นมากมาย

ฝากข้อความจาก “รุ่นพี่” ถึง “รุ่นน้อง”

ตอนที่พี่เรียน ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจว่าแต่ละวิชาที่เรียนเนี่ยเอาไปทำอะไรบ้าง เนื่องจากตอนนั้นเราต้องเรียนพื้นฐานของวิศวะทั้งหมด
เรียนวิชาไฟฟ้า เรียนวิชาเครื่องกล และก็เรียนของอุตสาหการ แต่หลังที่เราจบไปทำงานแล้ว เราจึงเข้าใจว่าสิ่งที่เขาปูพื้นฐานทั้งหมดมาให้เรา ก็คือสิ่งที่เราจะต้องใช้จริงๆ ในการทำงาน เพราะในตอนทำงานเราก็ไม่รู้เลยว่าเราจะเจองานแบบไหน แต่
“ถ้าเรามีพื้นฐานทั้งหมดเราก็จะสามารถเข้าใจงานทุกอย่างได้” เรายังไม่รู้ว่าจบ 4 ปี ไปทำอะไร เพราะฉะนั้น “สิ่งที่เราเรียน
ต้องเรียนรู้ให้ลึกซึ้งเรียนรู้ให้เข้าใจ” เพื่อที่ว่าตอนที่คุณไปทำงานจริงเราจะได้หยิบวิชาพวกนี้มาใช้งานมา Apply ได้ และเราก็จะประสบความสำเร็จในสายงานของเรา มันอาจจะเรียนดูเยอะมากมายเต็มไปหมด แต่อย่างที่บอกในอนาคต เราไม่รู้ว่าเราจะเจออะไร เพราะฉะนั้นการเรียนให้เข้าใจอย่างลึกซึ้ง จะเป็นคลังความรู้ของเรา ถ้าเราได้ใช้ก็ถือว่าเราหยิบมาใช้ แต่ถ้าบางอันที่เราไม่ได้ใช้ก็ไม่เป็นไร แต่ว่าทุกอย่างที่บอกก็คือ “รู้ไว้ใช่ว่าใส่บ่าแบกหาม” ขอให้น้องๆ โชคดีในการสั่งสมความรู้ที่ดีจาก มจธ. เพื่อนำไปใช้ในอนาคตค่ะ

ที่มา : วารสารอินไซด์ มจธ. – Inside KMUTT Monthly ฉบับที่ 9 เดือนมีนาคม – เมษายน 2564